MOORDMEIDEN
Laura legt haar rugzak op het podium van het crematorium en begint uit te pakken. Kaarsen, een schaal, een doosje lucifers en schoolboordkrijt. Ze tekent een pentagram op de vloer en zet de schaal er middenin. De kaarsen komen in een kring om de schaal te staan. Als Laura ze heeft aangestoken, houdt ze haar hand op. 'foto'. Anouk haalt hem uit de zak van haar jas. Niet kijken. Haar haren lekken, er valt een druppel op de foto. Als ze hem wegveegt kijk ze toch. Max staart haar aan. Donkere ogen met lichtjes erin. Zijn handen losjes - mij kan niets gebeuren - in zijn spijkerbroek. Zijn haar is nog nat van de zee achter hem.'Foto.' Laura wappert ongeduldig met haar hand. Anouk probeert de brok in haar keel weg te slikken. Haar arm bibbert als ze de foto aan :Laura overhandigt.Ze hoeft nog geen meter te overbruggen, toch lijkt het een wereldreis... Anouk is rustig en nuchter, Laura heeft een mond die sneller werkt dan haar hersenen en gelooft in tarotkaarten, pendelen en zwarte kunst. Toch zijn ze vriendinnen, al sinds de zandbak. Maar komt Max bij hen op school. Max is cool, heeft donkere krullen, speelt in een band en is een stuk. Dat vindt Anouk, maar Laura ook...

POKERFACE
Dennis Doyle (ik-figuur) is zestien jaar en heeft naast zijn school een eenmansbedrijfje als hovenier. Hij raakt via vage vrienden in de ban van het pokerspel. Hij wordt steeds beter en wint steeds meer geld. Hij verliest echter zijn vrienden, zijn vriendin en raakt emotioneel gevoelloos. Het taalgebruik is afgestemd op jongeren vanaf ca. 14 jaar en is zowel technisch als inhoudelijk (de schrijver gebruikt jeugdtaal) goed door hen te volgen. Het boek leest prettig en houdt de aandacht van de lezer goed vast. Het laat zien wat er kan gebeuren als iemand geobsedeerd raakt.

Uitg Wolters Nordhoff
Paperbacks
Lijsters
In NIEUWSTAAT
Prijs in één koop: 6 euro